Milou Hermus (1947) had als illustrator geen voorkeur voor ’n soort opdrachtgever. Zolang ze voldoende vrijheid kreeg, kon ze met elke opdracht, elk onderwerp uit de voeten; legde er een eer in om elk werk bijzonder te maken. ‘Ik kan ook niet werken als ik het niet met overgave doe; zodra ik merk dat het op de automatische piloot gaat, is het mis. Ik denk dat het er ook om gaat dat ik niet anoniem wil zijn.’ Haar belangstelling is heel breed, zou je kunnen zeggen. Je zou ook kunnen zeggen dat haar belangstelling vooral het werk zelf geldt, het vertellen van een verhaal in beeld. Inmiddels werkt ze vooral autonoom, schilderde twee series levensgrote portretten van mannen & vrouwen. En ze is nog niet uitgewerkt.